Ég skal mála allan heiminn...

"Við þurfum þennan fyrir átta fermetra...", sagði ég og benti á gult litaspjald. Afgreiðslukonan kinkaði kolli. Svo benti ég á rautt spjald og sagði: "og við þurfum þennan fyrir sjö fermetra". Ég ýtti svo grænu litakorti áfram: "þennan fyrir sjö fermetra líka". Afgreiðslukonan var hætt að kinka kolli og starði bara á mig með undarlegu augnaráði. Ég brosti, rétti henni dökk fjólublátt litakort og sagði: "Og að lokum þurfum við þennan fyrir 10 fermetra...".

Afgreiðslukonan horfði hugsi á okkur smá stund og fór svo að spá í hvaða grunn væri hægt að nota. Áður en við vissum af var hún orðin aðeins rugluð í öllum litunum. Við brugðum á það ráð að skrifa á hvert spjald fyrir sig fyrir hversu stóran flöt hann væri. Afgreiðslukonan brosti fegin og byrjaði að skoða í tölvunni hvað var til.

"Ég get notað sama grunn og í málningunni sem ég seldi þér fyrr í dag...", sagði hún og leit upp frá tölvunni. Úbbss.. hún mundi þá eftir okkur. Er ekki alveg eðlilegt að fólk komi tvisvar á dag að kaupa málningu? Og kaupi samtals 6 mismunandi liti? Jú, mér finnst það alveg eðlilegt.

Afgreiðslukonan blandaði og blandaði á meðan við ráfuðum um búðina og skemmtum okkur meðal annars við að sprengja bóluplast og við að velja málningarrúllur. Allt mjög skemmtilegt. Hlaðin málningardósum, penslum, bökkum og plasti drifum við okkur á kassann.

"Hún er að læra litina...", sagði ég við kassadömuna og benti um leið á heimasætuna sem snérist í hringi við endann. Áður en við vissum af var hún farin að spá með okkur í það hvað heimasætan gæti gert eða ekki gert. "Hún ætlar ekki að gera neitt...", hló kassadaman þegar hún horfði á eftir sætukoppi og heimalingnum hlöðnum varningi bögglast á eftir skoppandi heimasætu.

Úti tók rigningin á móti okkur. "Raindrops keep falling on my head...", sungum við þar sem við liðuðumst um bílastæðið. Fólk sem við mættum snéri sér við til að horfa á litlu skrúðgönguna okkar. Skiptum svo snögglega um lag og sungum: "It's raining again..." á meðan við fylltum skottið á Rúnu af dóti.

Eiginlega var þetta letidagur. Verkefni dagsins var að taka hækkunina undan rúmi prinsins þar sem hann hefur ekki viljað sofa í því svona háu. Herbergið er lítið og erfitt að athafna sig svo við bárum mest af dótinu fram. Tókum rúmið í sundur. Svo horfðum við á veggina og sáum að þeir þurfti á þvotti að halda. Byrjuðum að skrúbba en komumst að því að við nenntum þessu ekki. "Hey, málum bara!", sagði ég og þar með var það ákveðið. Innan við klukkutíma síðar vorum við komin heim aftur úr málarabúðinni með tvo liti á herbergi prinsins.

"Þið er svakalegar... og alveg eins... ", stundi sætukoppur og benti á mig og heimasætuna. Ég yppti öxlum: "Engin ástæða að bíða með þetta... velta fyrir sér að mála í lengri tíma... ef maður er búinn að fá hugmyndina er best að drífa bara í þessu". Svo bárum við afganginn fram úr prinsaherberginu á meðan heimasætan mældi sitt herbergi. "Mig langar að mála líka...", tilkynnti hún og við hoppuðum í skónna og brunuðum í búðina. Börnin mín hafa hinsvegar bæði fengið litagleðina hjá mér því herbergin þeirra verða vægast sagt gleðilegt eftir breytinguna.

Hinsvegar sátum við sætukoppur áðan og máluðum prinsaherbergið af miklum ákafa og veltum fyrir okkur hvernig það að nenna ekki að þvo veggina hafði endað með alsherjar málningarvinnu. Einmitt, við málum af leti...

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 29.7.2009 kl. 10:29]

 gangi ykkur vel í málningarvinnunni.

[Hrund (IP-tala skráð) 29.7.2009 kl. 16:06]

Mikið vildi ég að ég hefði eitthvað af þessari orku þinni, við ætlum að mála hér en komum okkur ekki í gang!

[Rebbý, 29.7.2009 kl. 23:50]

er mikið að spá í að hætta við að fara í sumarfrí því mér finnst bara pressa vera að myndast í kringum þessa daga mína .... get ekki látið fréttast að ég hafi ekki málað og tekið til og þrifið bílinn til að eiga eitthvað í ykkur dugnaðarforkana