Heillandi heimasæta

25.3.2009 | 22:51

Það er 18 ár í dag síðan heimasætan leit heiminn fyrst augum. Mér finnst það ótrúlegt að það séu svona mörg ár, mér finnst ekkert svo langt síðan og ég ekki hafa elst neitt að ráði. Ég man að ég horfði á þessa pínulitlu manneskju sem var hálfklístruð eitthvað og hafði óskaplega hátt. Ég starði bara á hana og fannst hún óraunveruleg... og ákveðin.

Hún horfði á mig til baka, hún horfði í kringum sig... og svo gaf hún skít í heiminn sem hún var komin í... í orðsins fyllstu merkingu. Ég er ekki að grínast, ég var græn á litinn í margar vikur!

Ég hafði ekki hundsvit á því hvað átti að gera við barn, hafði eiginlega bara aldrei séð ungabarn áður. Fannst þetta stór merkilegur hlutur. Svo þetta hefur eiginlega verið svolítið tilviljanakennt tilraunuppeldi. Það kom fljótt í ljós að mín fyrsta tilfinning var rétt, hún er svo ákveðin dama. Og sterkur persónuleiki. Og þrátt fyrir allt held ég að hún sé bara ágætlega heppnuð og hafi ekkert skaðast af því að eiga mömmu sem gerði hlutina stundum öðruvísi.

Og núna er hún orðin fullorðin! Litla hnátan sem hefur heillað svo marga, svona lítil og kát skotta. Hún er reyndar enn að heilla fólk. Og ég er mesti aðdáandinn. Hún er stundum hálfgert trippi. Það hefur hún að hluta til frá ömmu sinni, en hún hefur líka svo margt annað frá henni. Hún er góð, umhyggjusöm, skvetta, skellibjalla, hugmyndarík, skemmtileg, fyndin, skrítin, sérkennileg, sjálfstæð og bara æðisleg. Eða eins og hún lýsir sér sjálf: glaðlyndur dvergur.

Mér finnst ég vera orðin svakalega gömul að fullorðið afkvæmi. En ég er líka stolt af þessu stelpuskotti sem á örugglega eftir að spjara sig vel í þessum risa stóra heimi.

Flokkur: Bloggar | Facebook