Einn af þeim... þessum dögum

21.10.2008 | 23:13

Einn af þeim... þessum dögum

Sætukoppur heimasætunnar kann sænsku. Það finnst okkur heimasætunni alveg ljómandi og við sleppum ekki tækifæri til að reyna að fá hann til að segja eitthvað á sænsku. En hann þráast við beiðnum kærustunnar og tengdamömmunnar. "Nei! Ég ætla ekki að segja neitt...", segir hann ákveðinn og hristir hausinn. Og æsir okkur auðvitað upp í leiðinni.

"Huuuupaaa, huuuuuppaaa", kvökum við í kór með því sem okkur finnst vera sænskur hreimur. Hann hlær að okkur og tilkynnir að svona segir maður ekki hoppa á sænsku. "Hvernig segir maður það þá? Segðu það...", spyr ég og ég halla undir flatt. "Neiii", svarar sætukoppur. Ég og heimasætan grípum þetta um leið og byrjum: "Nei yfir? Við nei yfir?" svona í staðinn fyrir eigum við að hoppa yfir...

"Hvernig segir maður yfir? Segðu það...", held ég áfram. "NEI!", svarar ungi maðurinn. Ég, heimasætan og heimalingurinn tístum og segjum: "Neiii NEI". Sko með svona mjúkum tón fyrra nei-ið og mjög ákveðið seinna nei-ið. Sænska er greinilega mikið mál, maður þarf að segja sama orðið með mismunandi tóni. Svo höldum við áfram að reyna að pína unga manninn til að segja eitthvað sniðugt á sænsku en þegar við byrjum að syngja lög með Sven Ingvars með okkar frábæra framburði hótar sætukoppur að fara heim, stendur upp og arkar í burtu. Og skilur okkur eftir í hláturskasti.

Það var notalegt að eyða gæðastund í eldhúsinu með öllum unglingunum mínum eftir frekar þreytandi dag. Vinnudagurinn tættur í sundur með fundum í fundarherbergjum, símafundum og fundum hjá viðskiptavinum og mér leið eins og ég hefði ekkert gert þegar ég gekk útúr vinnunni. Og í ofanálag varð ég að hætta snemma þar sem prinsinn hringdi grátandi í mig, taskan hans með lyklunum horfin og hann læstur úti. Heilmikil sorg og ekkert annað að gera en að drífa sig að hugga sorgmæddan prins og hjálpa honum að leita að týndu töskunni. Án árangurs. Dagurinn nærri búinn og ekkert jákvætt. Jæja, best að reyna að gera það besta úr þessu og drusla bílnum í dekkjaskipti... segjum að það sé jákvætt. Kíkja á nýju kettlinga heimalingsins og versla í matinn.

Það var því extra notalegt að eiga áhyggjulausa og fjöruga stund með unglingunum svona rétt áður en barnið sem ég hafði tekið að mér að passa mætti á staðinn. Og viti menn! Skyndilega stóð ókunnugur maður á stéttinni hjá okkur með tösku prinsins. Hafði verið gripin í misgripinn og hann hafði lagst í leynilögguleik og haft heilmikið fyrir því að hafa uppá okkur. Uppskar bros frá prinsinum og þakklæti.

Flokkur: Bloggar | Facebook