Í frjálsu falli!

Ég er lofthrædd.  Verð skelfingu lostin við tilhugsunina um einhverja hæð. Skelf ef ég stend uppá stól.  Tala í mig kjark í hvert sinn ég þarf að labba upp stigann í vinnunni.  Það var því nokkuð vandamál að mála alla íbúðina.  Sko það þarf að pennsla uppvið loft.  Og svo.. og svo þarf að mála fyrir ofan eldhúsinnréttinguna.  Ohh, my god.  Hvernig átti ég að fara að þessu.

Ég var frávita af hræðslu þegar ég byrjaði í forstofunni. Stiginn skalf undir mér þegar ég prílaði upp.  Ég hálfskældi á meðan ég mundaði penslilinn.  Eftir nokkrar ferðir upp og niður, þegar ég var komin inná ganginn byrsti ég mig við sjálfa mig. "Hættu þessu væli. Harkaðu af þér", sagði ég og reyndi að hljóma ákveðin. Þetta virtist virka því þegar ég var komin inní stofu  var ég orðin nokkuð örugg. Trítlaði upp og niður.  Ekkert mál.

Þá var komið að eldhúsinnréttingunni.  Úbbss... Þar var ekkert að gera annað en að príla uppá.  Og standa þar. Hátt, hátt uppi.  Fyrstu umferðirnar hélt ég dauðataki á í allt sem ég náði í.  Dauðhrædd um að hrapa til jarðar. Hrapa til dauða. Ja, ef ekki dauða þá til alvarlegra limlestinga.  Ég sá mig fyrir mig í sjúkrarúmi, vafða frá tá til höfuðs.  Nær dauða en lífi.

En svo komu næstu umferðir og einhvern veginn varð þetta auðveldara og auðveldara.  Síðasta skiptið sem ég fór upp trítlaði ég án þess að halda mér í.  Hélt jafnvægi á mjórri spýtu, fram hjá vasknum.  Dillaði mér við tónlistana, gjörsamlega áhyggjulaus.

Hvað er næst?  Ja, kannski fallhlífarstökk...

Athugasemdir

[Einar Indriðason, 19.7.2008 kl. 00:42]

Tja... þetta er sennilega bara ágætis leið til að æfa sig fyrir fallhlífarstökkið, já.  Eitt ráð, samt.  EKKI gleyma að taka fallhlífina með, og opna hana á réttum tíma.  (ok, tvö ráð, en þau eiga svo vel saman.)

[Rebbý, 19.7.2008 kl. 10:56]

þú ert duglegust ..... ekki samt henda mér í baðkarið þitt til að losa mig við vatnshræðsluna

[Bibba (IP-tala skráð) 21.7.2008 kl. 14:44]

Esjan :)