Ég er alls enginn aðdáandi!

12.6.2008 | 23:28

Ég er alls enginn aðdáandi!

Við stukkum næstum útúr bílnum á ferð, rétt renndum honum uppá kant og brunuðum svo af stað. Ég reyndi að trítla eins hratt og ég gat á hælunum. Klikk, klikk, klikk... í höndinni hélt ég dauðahaldi í miðana okkar. Ég ætlaði sko ekki að treysta Rebbý fyrir þeim. Alls ekki. Af og frá. Hún hafði komið okkur í þetta stress.

Á slaginu átta stukkum við inní Laugardagshöllinn. Ég leit á Rebbý og brosti. Hjúkk. Okkur hafði tekist það og það sem best var - enn var fullt fullt af fólki í andyrinu. "Sko! Tónleikarnir eru ekki einu sinni byrjaðir...", sagði Rebbý með bros á vör og svo skelltum við uppúr. Örugglega orðin hundleið á að hlusta á mig býsnast yfir því að koma of seint, býsnast yfir því að þurfa að láta ALLA standa upp fyrir okkur.

Aðeins þremur mínútum áður höfðum við verið í góðum gír í bílnum, uppá Mklubraut. Ætluðum að drífa okkur snemma á tónleikana, mæta snemma og hafa nægan tíma til að slaka á. Hafa bara svona stelputíma. Húsið átti að opna átta, tónleikarnir að byrja níu. Við tístum og blöðruðum í bílnum, alveg áhyggjulausar.

Skyndilega fékk Rebbý þá frábæru hugmynd að kíkja á miðana. Hjartað í mér hrökk við þegar ég las af miðanum: "Húsið opnar 19, tónleikarnir byrja 20". Ohhhh shit! Við flissuðum næstum alla leiðina, á milli þess sem ég tuðaði eins og mér er einni er lagið. Svo flissuðum við meira. "Frá, frá..", hvæstum við á bílana fyrir framan. Við vorum konur í miklum flýti. Við ætluðum á tónleika.

Og okkur tókst það á einhvern ótrúlegan hátt fundum við bílastæði ekki of langt í burtu. Ég náði að trítla nógu hratt á hælunum. Tónleikarnir byrjuðu passlega mikið of seint. Allt gekk upp. Og já, það má alveg hlusta á þennan söngvara... hvað heitir hann aftur? Æ, já.. það má alveg hlusta á þennan James Blunt...

Goodbye my lover, you're beautiful....

Flokkur: Bloggar | Facebook