Allir eru gagnrýnendur

"Mamma, það er gaman að hlusta á tónlist í útvarpinu", heyrðist frá prinsinum þar sem hann sat í aftursætinu á bílnum.  "Já, það finnst mér líka", svaraði ég að bragði, engu logið þar.  Það kom smá þögn og svo hélt prinsinn áfram: "Það er gaman að hlusta á tónlist í útvarpinu og EKKI syngja með..."

Ég þagnaði þar sem ég var í miðju lagi að tjá mig með söng.  Ég syng alltaf með útvarpinu í bílnum. Í öll þessi ár hef ég gólað og gólað og aldrei neinn þorað að gagnrýna mig.  Þar til nú.  Þar til litla krílið mitt hafði svona snyrtilega orð á því að kannski væri betra að þegja.  Já, allir eru nú orðnir gagnrýnendur.