Efnavopn

Ég og Rebbý sátum eins og hænur á prikum og dreiptum á drykkjunum okkar, hinum megin við borðið stóðu svo hinar skvísurnar og dilluðu sér aðeins til og frá í takt við dynjandi tónlistina.  Hægt og rólega renndi ég augunum, enn og aftur, yfir staðinn - svona til að taka aðeins stöðuna.  Þetta var allt farið að líta betur út, komið fullt af fólki - ekki lengur tómur staður eins og þegar við tylltum okkur fyrst á stólana. 

Ja, tylltum okkur er auðvitað ekki rétt.  Ég horfði á stólinn og mat áhættuna.  Einn af þessum himinháu stólum sem eru ekki smíðaðir fyrir fólk undir einum og sextíu.  Svo gaf ég skít í það að ég yrði lofthrædd þarna uppi og prílaði uppá hann.  Dálítið glöð að ég var bakvið borðið því þá sá enginn að ég sveiflaði löppunum þar sem ég náði engan veginn niður.

En þarna þar sem við dingluðum okkur skvísurnar í rólegheitum áttum við einskis ills von.  Það gat ekki verið að neitt illt myndi henda.  Nei, nei - af og frá.  En skyndilega... án viðvörunar... laumaðist aftan að okkur illskeyttur óvinur.  Smaug á milli okkar, ýtti sér upp að okkur.  Tróðst áfram án þess að við fengjum rönd við reist.  Hver á fætur annari gripum við fyrir nefið og litum í skelfinu okkar í kringum okkur.  Hvaðan kom þetta?  Var einhver að ásælast staðinn okkar við borðið.  Ég tók djarfa ákvörðun að prófa að sleppa nefinu og varð í staðinn að grípa fyrir munninn og taka mig alla á til að gubba ekki.  Eiturgufan sem hafði laumast að okkur var okkur lifandi að drepa.  Í orðsins fyllstu merkingu.  Svona eins og lykt af einhverju illa rotnuðu sem er búið að vera innilokað í marga mánuði.  Efnavopn.  Hvað er til ráða?  Hlaupa á brott? Halda áfram fyrir nefið og vona að lyktin færi á endanum?  Við ákváðu að taka seinni kostinn en flýta fyrir með því að blaka höndunum og bægja lyktinni yfir að næstu manneskjum.  

Á endanum gátum við aftur andað, sem betur enda allar orðnar bláar í framan af því að halda niðrí okkur andanum.  Næst held ég að ég taki með mér ilmsprey þegar ég fer á skemmtistað... til að vera viðbúin svona uppákomum, aðra eins prumpulykt hef ég aldrei á ævi minni fundið.   

Athugasemdir

[Rebbý, 20.1.2008 kl. 20:29]

já þetta var ekkert smá - sló meira að segja út svitafýluna frá dömunni helgina áður ..... erum við að verða djammpúkar ?
takk fyrir gott kvöld  og mikinn dans