You can do it!

Ég fann hvernig ég efldist við hvatninguna.  Efldist til mikilla muna og hélt ótrauð áfram undir dynjandi lófataki og hvatningarópum.  Bara eina enn og svo eina enn... verð að halda aðeins áfram.  Prinsinn minn sat fremst á sófabrúninni og hoppaði upp og niður af æsingi.  "Áfram, mamma! Áfram mamma!", kallaði hann taktfast og kappaði höndunum saman um leið.

Ég herti mig aðeins... varð að standa mig vel, enda ekki á hverjum degi sem maður fær viðlíka hvatningu og er hylltur jafn innilega.  Eina enn... Eina enn...  "You can do it!", hvíslaði ég að sjálfri mér og reyndi að missa ekki sjónum af takmarkinu.

"Áfram, mamma!", hélt prinsinn áfram að kalla að mér... og ég fylltist stolti, sjálfsöryggi og metnaði.  Eina enn!  Eina enn!  Eina lykkju í viðbóð... nú var þetta tekið eina lykkju í einu, þar sem ég sat og prjónaði jólasveinahúfu á bangsa af miklum móð.  Eina enn!  You can do it!